مهندسان ناسا به تکاپو افتاده اند تا دلیل نقص فنی الکتریکی مریخ نورد کیوریاسیتی را بیابند. این مریخ نورد در میانه یک آزمایش ناگهان دچار توقف شد.
مریخ نورد تازه از نوعی سنگ که با نام Telegraph Peak شناخته می شود، نمونه برداری کرده بود و در حال انتقال پودر آن به تجهیزات آزمایشگاهی بود که به گفته ناسا یک جریان الکتریکی غیر عادی از آن گذشت.
جیم اریکسون، مدیر پروژه کیوریاسیتی در بیانیه ای گفت: " قبل از اینکه بخواهیم رانش گر یا بازو را جابجا کنیم، تست هایی مختلف در شرایط کنونی کیوریاسیتی می گیریم. این کار به ما کمک می کند تا بفهمیم اشکال از کجاست."
ناسا می گوید که این نقص فنی یا اثر کمی بر عملکردهای مریخ نورد می گذارد و یا برعکس تاثیر چشم گیری خواهد داشت. تحلیل ها مشخص می خواهند کرد که با توجه به منشا نقص چه تغییراتی نیاز است تا در چند روز آینده اعمال شود.
کیوریاسیتی در اولین مرحله انتقال سنگ پودر شده به بازویی بود که دستگاه های تحلیل و آزمایش در آن قرار دارند.
مریخ نورد که پنج بار دیگر نیز آزمایش ها و نمونه گیری های مشابهی از سنگ های مریخ انجام داده بود، با وقوع این نقص، خود را در حالت ایمن یا safe mode قرار داده است.
کیوریاسیتی به کاوش در کنار کوه های رسوبی پنج کیلومتری داخل دهانه آتشفشان گِیل پرداخته بود که این حادثه رخ داد. تا کنون شواهد گویا هستند که مریخ، که سیاره ای بی نهایت شبیه زمین است، همه مواد لازم برای این که زندگی در سطح میکروبی آن جا وجود داشته باشد را دارد. کیوریاسیتی در حال بررسی قابلیت زندگی از نظر محیط زیستی و شیمیایی بود و همزمان در جستجوی مکان هایی بود که بتوان در آن ها مواد ارگانیک پرورش داد و نگهداری کرد.
تنها به خاطر این که شما قادر نیستید از یک سری از عجایب تمدن های باستانی سر در بیاورید (مانند نحوه ساختن اهرام ثلاثه مصر و ...)، دلیل نمی شود که مردمان گذشته از موجودات بیگانه فضایی برای ساخت آن ها کمک گرفته باشند!
کشف سیاهچالهای بسیار بزرگ با جرمی ۱۲ میلیارد برابر خورشید
دانشمندان میگویند سیاهچالهای آن قدر بزرگ کشف کردهاند که نظریه چگونگی رشد آنها را به چالش میگیرد.
به نوشته نشریه علمی «نیچر»، تیم ستارهشناسان که از این کشف شگفتزده شدهاند، گزارش دادهاند که این سیاهچاله با جرمی ۱۲ میلیارد برابر خورشید، حدود ۹۰۰ میلیون سال پس از «بیگبنگ» یا «انفجار بزرگ» شکل گرفته است.
بر اساس نظریه بیگ بنگ، انفجاری بزرگ در ۱۳ میلیارد و هفتصد میلیون سال پیش، جهان را پدید آورد.
فویان بیان، از پژوهشگران این مطالعه از دانشگاه ملی استرالیا در این زمینه اظهار داشت: «درک شکلگیری چنین سیاهچاله بزرگی به این سرعت با نظریههای کنونی دشوار است».
این استاد ستارهشناسی و اخترفیزیک به خبرگزاری رویترز گفته است: «بر پایه پژوهش پیشین، این بزرگترین سیاهچالهای است که از آن دوره کشف شده».
وی افزود: «تئوری کنونی برای سرعت رشد یک سیاهچاله حدی قائل است اما این سیاهچاله برای این تئوری بس عظیم است».
پیدایش اَبرسیاهچالهها همچنان موضوعی باز برای تحقیق است. با وجود این، بسیاری از دانشمندان مدتهای مدیدی بر این باور بودند که سرعت رشد سیاهچالهها محدود است.
بر اساس نظریههای علمی، سیاهچالهها با جذب اجرام رشد میکنند گرچه همزمان با جذب اجرام گرم میشوند و فشار پرتوگونه ایجاد میکنند که جرم را به اطراف پرتاب میکند.
فویان بیان گفته است: «اصولا شما دو نیروی متعادل با هم دارید که حدی برای رشد تعیین میکند، که بسیار کمتر از آنچه است که ما یافتهایم».
گفته میشود سیاهچالهها پدیدهای فوقالعاده فشرده و متراکم در فضا و زمان است با جاذبهای آن قدر قوی که حتی نور نمیتواند از آن فرار کند و از این رو چیزی نمیتواند از نیروی گرانش آن بگریزد.
سیاهچالهها با بلیعیدن ستارگان و مواد دیگر پیرامون خود رشد میکنند و انرژیای ساطع مینمایند که میتوان از زمین آن را مشاهده کرد.
مریخ نورد کوریاسیتی از خودش بر روی کوه شارپ در سایت موجاوه یک عکس گرفته است. تصویر بازویی که دوربین را نگه داشته است، به دلیل قرار دادن چندعکس کنار هم به منظور ایجاد تصویری واحد و واضح، قابل دید نیست.
کوریاسیتی در این سایت در حال نمونه گیری از سنگ ها و خاک است.
استیون هاوکنیگ به عکاسی نجومی روی می آورد ============================= استیفن ویلیام هاوکینگ فیزیکدان نظری، کیهانشناس و نویسندهٔ بریتانیایی و مدیر تحقیقات مرکز کیهانشناسی نظری در دانشگاه کمبریج است که کارهای علمیاش سابقهای بیش از چهل سال دارد، به تازگی استیون هاوکنیگ در اظهار نظری از تمایل خود به عکاسی نجوم سخن گفته است.
ستاره شناسان با استفاده از تصاویر ایکس ری دو تلسکوپ متوجه شدند که یک سیاهچاله ی میان یک کهکشان، که دو بیلیون سال نوری با زمین فاصله دارد، تندبادهای هوایی بسیار نیرومندی را به همه جهات می پراکند.
این احتمال به شدت قوی است که این تندبادها با دور کردن عناصر مورد نیاز برای تشکیل ستاره های جدید، مانع تشکیل ستاره های جدید و گسترش این کهکشان بشود.
این سیاهچاله بزرگ (PDS 456)، یک بیلیون برابر اندازه خورشید است. برای مقایسه بد نیست بدانید که سیاهچاله ی مرکز کهکشان راه شیری فقط 4.3 میلیون برابر ستاره خورشید است.